مثل «مارك آل از ريد» مي‌مونه. شب‌هايي كه تمام روزش رو قسم خوردم بشينم پايه يكي از طرح‌هام.
انقد نمي‌نويسم و انقد نمي‌نويسم كه صحبت‌هاي معمولي ِ روزانه‌ام مي‌شه شعر. اونوخته كه ديگه هيشكي ازم سر در نمياره. اين وختا بيشتر از خودم مي‌ترسم.
لطفن خزئبلات مرا به زندگیام تعمیم ندید. با تشکر
طرح داستان؟ به قول مارکویز قسمت شروع به نوشتن کردن قسمت سختیه. شاید داستایوفسکی برای همین می گفت تا دیگری بنویسه. همین صحبت های شعر شده روزانه رو.
پاسخحذف